Πώς να κρίνω επενδυτές |

Λατρεύω τον τίτλο αυτής της θέσης από τον Matt Mireles: "Πώς κρίνω επενδυτές" στο blog του The Metamorphosis. Ο τίτλος από μόνος του κάνει ένα πολύ σημαντικό σημείο: Η επένδυση είναι σαν ένας γάμος. Και οι δύο πλευρές κερδίζουν ή και οι δύο πλευρές δεν κερδίζουν.

Είναι πραγματικά οδυνηρό να βλέπετε μια δυνητικά καλή επιχείρηση να κατεβαίνει κάτω από την αποστράγγιση επειδή οι επενδυτές και οι ιδρυτές δεν ήταν συμβατοί. Και συμβαίνει πολύ.

Έχω βρεθεί και στις δύο πλευρές αυτού του πίνακα. Ναι, θα πρέπει να κρίνετε τους επενδυτές σας. Λειτουργεί καλύτερα ως μια μακροπρόθεσμη συνεργασία, και αυτό λειτουργεί καλύτερα αν κάνει και τις δύο πλευρές καλύτερο.

Από νωρίς, ο Mireles κάνει αυτό το πολύ σημαντικό σημείο:

«Θέλω αυτόν τον τύπο στο σκάκι μου;» Αυτό, πάνω από όλα είναι η ερώτηση

Παραμένει καλή καθώς λέει ότι αναζητά νοημοσύνη σε έναν επενδυτή, υπογραμμίζοντας ότι με ένα μεγάλο απόσπασμα από τον Steve Young, το Hall of Fame στρατηγό, δικηγόρο και ιδιώτη επενδυτή. Ο Mirales αναφέρει ότι ο Young έχει ως στόχο να είναι ο «χαζός τύπος στην αίθουσα».

Ο Matt προσθέτει:

Η ομορφιά του να κρέμεται γύρω και να ασχολείται με πραγματικά έξυπνους ανθρώπους είναι ότι έχουν ένα ερεθιστικό αποτέλεσμα. Πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι σας προκαλούν και σας αναγκάζουν να σκεφτείτε μεγαλύτερα, σκληρότερα και, με τον κίνδυνο να ακουστεί εντελώς ασαφής, καλύτερα. Διαλέγουν τις κακές ιδέες σας γρηγορότερα …

Αυτό είναι σπουδαίο πράγμα. Μέχρι στιγμής.

Ωστόσο, δεν αγοράζω ολόκληρη τη λίστα του. Ο Matt θέλει έναν επενδυτή να είναι λίγο σαν τον αγαπημένο σας χαρακτήρα στις ταινίες, ασφαλής και αυτοπεποίθηση, ταπεινός, αυτογνωστικός και, ναι, ακόμη και ευτυχισμένος. Χαψιά. Αλλά είμαι πραγματικά ευτυχής που κάνει μια τέτοια λίστα και γράφει γι 'αυτό.

Μου αρέσει η ιδέα ότι οι επενδυτές θα πρέπει να "διδάσκουν τα πράγματα." Κακή ευθεία.

Μερικοί από τους αγαπημένους μου επενδυτές είναι αυτοί που, αν έλεγα ναι ή όχι, να μάθω κάτι για τη βιομηχανία, το προϊόν μου, την αγορά, την ομάδα κλπ. Ακόμα κι αν λένε όχι, αυτοί είναι αυτοί που θα γυρίσω πίσω στο δρόμο και θα προσπαθήσω να προσελκύσω σε στήλη ναι.

Δεν μου αρέσει η ιδέα του ότι δεν θέλει επενδυτές που θέλουν να ψέμα. Συγκεκριμένα, το παράδειγμά του.

Αυτό τυπικά εκδηλώνεται με τη μορφή μακροπρόθεσμων οικονομικών προβολών. "Ποιες θα είναι οι πωλήσεις σου μετά από πέντε χρόνια;"

Δεν το αγοράζω. Δεν χρειάζεται μεγάλη πολυπλοκότητα για να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ ψεμάτων και προβολών. Λυπάμαι, αλλά θέλω να δω κάποιες προβολές και θέλω να έχουν τη διακριτικότητα και τη λογική που χρειάζεται για να γίνουν πιστευτές. Μην υποσχεθείτε ότι οι θάλασσες πρόκειται να χωριστούν. αλλά έρχονται με ορισμένους αριθμούς. "Πώς πρέπει να το ξέρω;" δεν το κόβει. Οι επενδυτές είναι πλήρως ενήμεροι για την αβεβαιότητα.

Ευχαριστούμε, παρεμπιπτόντως, για την Nelly Yusupova, @digitalwoman στο Twitter, ο οποίος κάλεσε αυτή την θέση στην προσοχή μου. Αυτό είναι ένα παράδειγμα γιατί μου αρέσει το Twitter: Ποτέ δεν θα έβλεπα ποτέ την ανάρτηση. Και καλή τύχη για τον Matt Mireles και την επιχείρηση του SpeakerText. Σε δικαιοσύνη του, δεδομένου ότι είμαι κρίσιμη σε τμήματα αυτής της θέσης, θέλω να τελειώσω αναφέροντας την παράγραφο του στο παρασκήνιο του, με ένα πολύ ισχυρό επιχείρημα για να ακολουθήσει το προβάδισμά του στην κρίση των ανθρώπων:

Στην προηγούμενη ζωή μου, εγώ εργάστηκε για πολλά χρόνια ως παραϊατρικό στο Χάρλεμ και στο Νότιο Μπρονξ. Πριν από αυτό, αγωνίστηκα πυρκαγιές δασών σε ένα πλήρωμα hotshot για την Υπηρεσία Δασών των ΗΠΑ. Έχω δει τι άγχος κάνει στους άνδρες (και στις γυναίκες). Έχω δει τους ανθρώπους να πεθαίνουν. Πολλά από αυτά. Μωρά, επίσης. Έχω δει πώς αντιδρούν οι άνθρωποι, ξεφεύγουν και χάνουν τα σκατά τους εξ ολοκλήρου. Και έχω δει τους ανθρώπους να αποτυγχάνουν, και στη συνέχεια να ανακάμπτουν με χάρη παρά τον θανάσιμο κίνδυνο. Και σε όλα αυτά, έμαθα λίγο για να κρίνω τον χαρακτήρα των ανδρών. Γρήγορα. Για αυτό, δεν με συγχωρείτε.

Είναι δύσκολο να το υποστηρίξετε.