Αχρησιμοποίητο ταμείο

είναι ένα μέρος ενός ομολογιακού δανείου ή ενός προνομιούχου χρεωγράφου μετοχών που (

)> Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα): Για να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ένα ναυπηγικό ταμείο, ας υποθέσουμε τα προβλήματα της Εταιρείας XYZ 10 εκατομμύρια δολάρια ομολόγων που ωριμάζουν σε 10 χρόνια. Εάν τα ομόλογα έχουν ένα βυθισμένο ταμείο, η εταιρεία XYZ μπορεί να υποχρεωθεί να αποσυρθεί, για παράδειγμα, 1 εκατομμύριο δολάρια των ομολόγων κάθε χρόνο για 10 χρόνια. Για να γίνει αυτό, η εταιρεία XYZ πρέπει να καταθέσει 1 εκατομμύριο δολάρια ετησίως σε ένα βυθισμένο κεφάλαιο, το οποίο είναι ξεχωριστό από τα κεφάλαια λειτουργίας του και χρησιμοποιείται αποκλειστικά για να αποσυρθεί από το χρέος αυτό. Αυτή η στρατηγική εξασφαλίζει ότι η εταιρεία XYZ θα εξοφλήσει τα 10 εκατομμύρια δολάρια σε 10 χρόνια. Η ίδρυση ενός ταμείου βύθισης είναι συνήθως θέμα δημιουργίας ενός λογαριασμού θεματοφυλακής στον οποίο θα μεταβιβαστούν οι καταβολές κεφαλαίου. Στη συνέχεια, ο εκδότης πραγματοποιεί πληρωμές στον διαχειριστή του λογαριασμού θεματοφυλακής. Οι καταβολές κεφαλαίων είναι συνήθως σταθερά ποσά, αλλά ορισμένα περιουσιακά στοιχεία επιτρέπουν μεταβλητές προβλέψεις για το αμοιβαίο κεφάλαιο (συνήθως με βάση τα επίπεδα των αποδοχών ή άλλους όρους). Μερικές φορές ο εκδότης δεν χρειάζεται να ξεκινήσει να παρακρατεί τα κεφάλαια βύθισης για αρκετά χρόνια. Ανεξάρτητα από το τελικό μέγεθος και το χρονοδιάγραμμα των πληρωμών, η αποτυχία να πραγματοποιούνται οι πληρωμές θεωρείται συνήθως μια πράξη αθέτησης υποχρεώσεων σε ομόλογα ομολόγων (αν και αυτό συνήθως δεν συμβαίνει στην περίπτωση των προνομιούχων μετοχών με κεφάλαια βύθισης)

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το ταμείο βύθισης απαιτεί από τον εκδότη να αποσυρθεί μέρος του χρέους σε προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα έτσι ώστε το σύνολο του χρέους να αποσυρθεί από την ημερομηνία λήξης. Ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει αυτό εξαρτάται από το τι είναι στο λογαριασμό του ταμείου βύθισης.

Συνήθως, τα κεφάλαια βύθισης μπορούν να είναι είτε σε μετρητά είτε υπό τη μορφή άλλων ομολόγων ή προνομιούχων μετοχών. Αν ο εκδότης είχε καταθέσει μετρητά, τότε ο διαχειριστής χρησιμοποιεί τα κεφάλαια για να επαναγοράσει ορισμένα ή όλα τα ομόλογα στην ελεύθερη αγορά. Κάνει αυτό κάνοντας κλήση των δεσμών χρησιμοποιώντας ένα σύστημα λαχειοφόρων αγορών (δηλαδή, αντλεί σειριακούς αριθμούς τυχαίων ομολόγων). Η τιμή της κλήσης είναι συνήθως η τιμή έκδοσης του ομολόγου (δηλαδή εάν τα ομόλογα εκδόθηκαν σε par, τότε η τιμή της κλήσης είναι ίση, αν τα ομόλογα εκδόθηκαν με έκπτωση, τότε η τιμή κλήσης ισούται με αυτή την τιμή έκπτωσης). Καθώς τα ομόλογα πλησιάζουν την ωριμότητα, αυτή η τιμή κλήσης πλησιάζει την ονομαστική τους αξία.

Αν ο εκδότης έχει καταθέσει άλλο χρέος στο λογαριασμό διατήρησης, ο εκδότης συνήθως αγοράζει τα ίδια τα ομόλογα στην ανοικτή αγορά. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν τα ομόλογα πωλούν κάτω από την ισοτιμία στην ανοικτή αγορά.

Μερικές φορές ένα συμβόλαιο ομολόγων με ένα κεφάλαιο βύθισης έχει επίσης μια επιλογή διπλασιασμού, η οποία επιτρέπει στον εκδότη να εξαγοράσει δύο φορές το ποσό που προδιαγράφεται σε κάθε βήμα της απαίτησης του κεκλιμένου κεφαλαίου

Μερικές φορές ένας εκδότης μπορεί να δημιουργήσει ένα ταμείο βύθισης για όλα τα ομολογιακά του δάνεια και όχι ένα ξεχωριστό ταμείο ναυαγίου για κάθε ζήτημα. Οι πληρωμές του ταμείου βύθισης είναι γενικά ποσοστό του συνόλου των ανεξόφλητων χρεών και ο εκδότης μπορεί να εφαρμόσει τα κεφάλαια σε ένα ή περισσότερα συγκεκριμένα θέματα της επιλογής του. Αυτά τα κεφάλαια βύθισης συνήθως ονομάζονται αθροιστικά αμοιβαία κεφάλαια βύθισης ή επενδυτικά κεφάλαια.

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Σε γενικές γραμμές, τα βυθιστικά κεφάλαια ωφελούν τους επενδυτές με τρεις τρόπους. Πρώτον, οι εξαγορές αφήνουν λιγότερα βασικά υπόλοιπα, καθιστώντας πιθανότερη την τελική εξόφληση και μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο αθέτησης. Δεύτερον, αν αυξηθούν τα επιτόκια, μειώνοντας έτσι τις τιμές των ομολόγων, οι επενδυτές αποκτούν κάποια καθοδική προστασία επειδή η διάταξη υποχρεώνει τον εκδότη να εξαγοράσει τουλάχιστον μερικά από τα εν λόγω ομόλογα στην τιμή κλήσης του ταμείου βύθισης, η οποία συνήθως είναι ίση, ακόμα και αν πωλούνται τα ομόλογα κάτω από το par τότε. Τρίτον, οι προβλέψεις για το αμοιβαίο κεφάλαιο δημιουργούν ρευστότητα για το ομολογιακό δάνειο στη δευτερογενή αγορά, το οποίο είναι ιδιαίτερα καλό όταν τα επιτόκια αυξάνονται και τα ομόλογα είναι λιγότερο πολύτιμα - ο εκδότης βρίσκεται στην αγορά ως αγοραστής ακόμα και όταν οι τιμές μειώνονται. είναι επίσης μερικά μειονεκτήματα. Εάν αυξηθούν τα επιτόκια, αυξάνοντας έτσι τις τιμές των ομολόγων, οι επενδυτές μπορούν να βρουν την ανοδική τους οριακή τιμή επειδή η υποχρεωτική εξόφληση που συνδέεται με το ταμείο βύθισης σημαίνει ότι θα μπορούσαν να λάβουν την τιμή του ναυαγίου των ομολόγων τους, ακόμη και αν τα ομόλογα πωλούν περισσότερα από αυτά στην ανοικτή αγορά. Επίσης, όπως και οι προβλέψεις για τις μετοχές, οι προβλέψεις για το αμοιβαίο κεφάλαιο των επενδυτών ενδέχεται να χρειαστεί να ξαναεπενδύσουν τα χρήματά τους σε χαμηλότερο ποσοστό. Αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο εάν ο εκδότης ασκεί δυνατότητα διπλασιασμού.

Για τους εκδότες, η προσθήκη ενός βυθιζόμενου ταμείου βοηθά τις εταιρείες να δανείζονται φτηνά και να ικανοποιούν τις επιθυμίες των επενδυτών για τις μέγιστες αποδόσεις με ελάχιστο κίνδυνο. Για τους επενδυτές, ο χαμηλότερος κίνδυνος αθέτησης και η μείωση των κινδύνων είναι ο λόγος για τον οποίο οι αποδόσεις των ομολόγων με τα κεφάλαια βύθισης είναι συχνά χαμηλότερες από τις αποδόσεις παρόμοιων ομολόγων χωρίς να βυθιστούν κεφάλαια