Υποτιμητικό

Υπότιμο

Τι είναι:

Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Όταν μια εταιρεία αποφασίζει ότι θέλει να εκδώσει μετοχές, ομόλογα ή άλλους τίτλους που διαπραγματεύονται δημόσια, προσλαμβάνει έναν ασφαλειοδότη για να διαχειριστεί μια μακρά και μερικές φορές πολύπλοκη διαδικασία. η τελική τιμή προσφοράς είναι μία από τις μεγαλύτερες ευθύνες του αναδόχου για δύο λόγους. Πρώτον, η τιμή καθορίζει το μέγεθος των εσόδων προς τον εκδότη. Δεύτερον, καθορίζει πόσο εύκολα ο πωλητής μπορεί να πουλήσει τις κινητές αξίες στους αγοραστές. Έτσι, ο εκδότης και ο ασφαλιστής συνεργάζονται στενά για τον καθορισμό της τιμής.

Μόλις ο ασφαλιστής είναι σίγουρος ότι θα πουλήσει όλες τις μετοχές της προσφοράς, κλείνει την προσφορά. Στη συνέχεια, αγοράζει όλες τις μετοχές από την εταιρεία (εάν η προσφορά είναι εγγυημένη προσφορά) και ο εκδότης λαμβάνει τα έσοδα μείον τα τέλη αναδοχής. Οι ασφαλιστές πωλούν έπειτα τις μετοχές στους συνδρομητές στην τιμή προσφοράς. Αν και ο ασφαλιστής επηρεάζει την αρχική τιμή των τίτλων, όταν οι συνδρομητές αρχίσουν να πωλούν, οι δυνάμεις της προσφοράς και ζήτησης της ελεύθερης αγοράς υπαγορεύουν την τιμή.

Οι ασφαλιστές εργάζονται σκληρά για να καθορίσουν την "σωστή" τιμή για μια προσφορά, αλλά μερικές φορές "Για παράδειγμα, αν η XYZ Company τιμή της IPO με 10 εκατομμύρια μετοχές της σε $ 15 ανά μετοχή αλλά οι μετοχές διαπραγματεύονται σε $ 30 δύο ημέρες μετά την IPO, αυτό υποδηλώνει ότι ο ασφαλιστής πιθανώς υποτιμά τη ζήτηση για το θέμα. Ως εκ τούτου, η εταιρεία XYZ έλαβε 150 εκατομμύρια δολάρια (λιγότερα τέλη αναδοχής), όταν θα μπορούσε να έχει κερδίσει 300 εκατομμύρια δολάρια.

Γιατί Σημαίνει:

Οι δημόσιες εγγραφές είναι επικίνδυνες προτάσεις για τις εταιρείες, επειδή περιλαμβάνουν περίπλοκες εικασίες για το πόσο οι μετοχές τους αξίζουν πραγματικά σε άλλους ανθρώπους. Οι ασφαλιστές μοιράζονται τον κίνδυνο υποτίμησης μιας προσφοράς, επειδή τελικά πρέπει να πουλήσουν όλες τις μετοχές στην τιμή προσφοράς. Οι ασφαλιστές συχνά μετριάζουν τον κίνδυνο της υποτίμησης, σχηματίζοντας ένα συνδικάτο των οποίων τα μέλη μοιράζονται ένα μέρος των μετοχών σε αντάλλαγμα για ένα μέρος της αμοιβής.

Η δημόσια είσοδος είναι ένας πολύ καλός τρόπος για πολλές εταιρείες να αντλήσουν κεφάλαια. Παρόλο που ένα τραπεζικό δάνειο μπορεί να είναι επιλογή, απαιτεί μηνιαία πληρωμή κεφαλαίου και τόκων, που οι εταιρείες -ιδιαίτερα αναπτυσσόμενες, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με μετρητά- ενδέχεται να μην θεωρούν σοφή χρήματα μετρητών. Το δημόσιο λύνει αυτό το πρόβλημα με έναν τρόπο, επειδή οι μέτοχοι δεν απαιτούν μηνιαίες πληρωμές μετρητών - ή οποιεσδήποτε πληρωμές, για το θέμα αυτό, εκτός αν η εταιρεία πωληθεί.