Adam Smith & ο πλούτος των εθνών: Η γέννηση των οικονομικών |

Ίσως κανένας άλλος άνθρωπος στην ιστορία των οικονομικών απολαμβάνει κατάσταση του ροκ-αστέρι Adam Smith κατέχει. Ο Adam Smith, που ονομάστηκε πατέρας του καπιταλισμού, ήταν ένας ακαδημαϊκός ακαδημία της Σκωτίας, ένας μοναδικός γιος και ένας δια βίου εργένης και ένας άνθρωπος που δεν ενδιαφέρεται πολύ για το γράψιμο.

Ο Smith είχε ενδιαφέρον να είναι γνωστός για το έργο του, όχι για την προσωπικότητά του πέτυχε δυνατά σε αυτόν τον στόχο. Σήμερα, πάνω από 200 χρόνια μετά το θάνατό του, είναι ακόμα ο πιο διάσημος οικονομολόγος του κόσμου.

Ο Adam Smith γεννήθηκε στο Kirkcaldy της Σκωτίας το 1723. Παρακολούθησε το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης και 12 χρόνια μετά 1740 αποφοίτηση, έγινε η έδρα της Logic εκεί. Το επόμενο έτος έγινε πρόεδρος της Ηθικής Φιλοσοφίας. Το 1759, ο Smith δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, το οποίο περιελάμβανε πολλές από τις διαλέξεις του.

Το 1764, ο Smith εγκατέλειψε τη δουλειά του και έγινε «εκπαιδευτικός εκπαιδευτής» στον δούκα του Buccleuch (που παρεμπιπτόντως είναι ο πέμπτος προπάππος της Σάρας, η Δούκισσα της Υόρκης) για δύο χρόνια. Στη δουλειά, ο Σμιθ συναντήθηκε με πολλούς κορυφαίους φιλοσόφους και οικονομολόγους που επηρέασαν το έργο του. Το 1766, ο Smith επέστρεψε στην πατρίδα του στη μητέρα του στο Kirkaldy και άρχισε να εργάζεται σε ό, τι εξακολουθεί να είναι η πιο γνωστή του πραγματεία Ο πλούτος των εθνών

, που χρειάστηκε περίπου δέκα χρόνια για να γράψει και να δημοσιευτεί στις 9 Μαρτίου του 1776. Αλλά αρκετά ο κινητήρας, ο Σμιθ ξεριζώθηκε και πήγε στο Λονδίνο για να δουλέψει και να γράψει. Ενώ ήταν εκεί, οι αποικίες διατήρησαν μερικές από τις πιο φιλόδοξες προ-επαναστατικές περιόδους, όπως η Σφαγή της Βοστώνης το 1770, το Τσάι της Βοστώνης το 1773 και οι μάχες του Lexington και του Bunker Hill το 1775. Ο Σμιθ ενδιαφέρθηκε πολύ για την οι πολιτικές δραστηριότητες των αποικιών, σε κάποιο σημείο αναρωτιούνται αν η έδρα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας θα μετακινηθεί τελικά από το Λονδίνο στην Αμερική.

Ο Πλούτος των Εθνών ήταν τόσο δημοφιλής που πέντε εκδόσεις δημοσιεύθηκαν ενώ ο Smith ήταν ακόμα ζωντανός. Πέθανε στις 17 Ιουλίου 1790, δήθεν δηλώνοντας στο κρεβάτι του θανάτου ότι ήθελε να είχε επιτύχει περισσότερα. Μεγάλοι Ιδέες του Adam Smith

Αν ο Adam Smith ήταν ζωντανός σήμερα, ωστόσο, μπορούσε να πει μόνο ένα θα ήταν πιθανότατα "Αφήστε μας μόνοι, θα το καταλάβουμε οι ίδιοι." Σε τελευταία ανάλυση, μία από τις μεγαλύτερες θεωρίες του Smith ήταν ότι οι άνθρωποι δουλεύουν φυσικά για να μεγιστοποιήσουν τα συμφέροντά τους. Η ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών διευκολύνει αυτόν τον στόχο, υποστήριξε και οι συμμετέχοντες στην αγορά συμμετέχουν στις δραστηριότητες αυτές πιο ευεργετικά όταν οι κανονισμοί και η κυβερνητική παρέμβαση δεν τους εμποδίζουν να το κάνουν. Δηλαδή, το αόρατο χέρι των προσωπικών συμφερόντων καθοδηγεί τους συμμετέχοντες σε ανταλλαγές που είναι οι πιο αμοιβαία επωφελείς.

Η Smith είπε, για παράδειγμα, ότι με την πώληση προϊόντων που θέλουν να αγοράσουν οι αγοραστές, οι κρεοπώλες, οι ζυθοποιοί και οι αρτοποιοί κερδίζουν χρήματα. Ωστόσο, παίρνουν αυτά τα χρήματα μόνο αν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των πελατών τους αποτελεσματικά - δηλαδή εάν προσφέρουν τα πράγματα που θέλουν να αγοράσουν οι άνθρωποι. Με αυτόν τον τρόπο, ανταμείβονται οικονομικά και δημιουργούν πλούτο για το έθνος στο σύνολό του με την ιδιότητα του παραγωγικού πολίτη. Με άλλα λόγια, δημιουργούν κατά λάθος το καλύτερο αποτέλεσμα για όλους αναζητώντας τους δικούς τους αυτο-gics. Όπως είπε ο Smith, "Δεν είναι από την καλοσύνη του κρεοπωλείου, του ζυθοποιού ή του αρτοποιού, ότι μπορούμε να περιμένουμε το δείπνο μας, αλλά από την πλευρά τους προς το δικό τους συμφέρον."

# - ad_banner_2- # Αυτή η ιδέα -ότι αυτό το συμφέρον εξυπηρετεί πραγματικά ένα μεγαλύτερο καλό-βρίσκεται στην καρδιά του γιατί ακόμα και σήμερα οι άνθρωποι επενδύουν τα χρήματα συνταξιοδότησης, τα κεφάλαια κολλεγίων και άλλες αποταμιεύσεις σε εταιρείες ή επιχειρήσεις που είναι πιθανότερο να τους δώσει μια υψηλή απόδοση για ένα δεδομένο επίπεδο κίνδυνος. Και επειδή οι άνθρωποι αναζητούν τα δικά τους συμφέροντα, υποστηρίζει ο Smith, άλλοι επωφελούνται: τα χρήματα είναι πιο πιθανό να εισρεύσουν από τους επενδυτές σε βιώσιμες εταιρείες, γεγονός που δημιουργεί εταιρείες, θέσεις εργασίας και μια μεγαλύτερη οικονομία.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ένα άλλο κεντρικό δόγμα της φιλοσοφίας του Smith: ότι, γενικά, η κυβέρνηση δεν πρέπει να παρεμβαίνει σε αυτές τις φυσικές πορείες εμπορικών δραστηριοτήτων. Ειδικότερα, ο Σμιθ απέρριψε το εμπορικό σύστημα, το οποίο ήταν ένα οικονομικό σύστημα που επικρατούσε στην Ευρώπη του 18ου αιώνα, όπου ο στόχος του εμπορίου ήταν να αυξήσει τον πλούτο ενός έθνους μέσω κυβερνητικής ρύθμισης όλων των εμπορικών συμφερόντων του έθνους. Ο Smith απέρριψε ως «παράλογο» τους ρυθμιστικούς περιορισμούς του εμπορικού συστήματος στις εισαγωγές και την ενθάρρυνση των εξαγωγών, προκειμένου να δημιουργήσει εμπορικό πλεόνασμα. Αντίθετα, θεώρησε ότι ο πλούτος ενός έθνους βρισκόταν στο εμπόριο του παρά στην πρωτεύουσά του. Smith έγραψε:

«Καμία ρύθμιση του εμπορίου δεν μπορεί να αυξήσει την ποσότητα της βιομηχανίας σε οποιαδήποτε κοινωνία πέρα ​​από το τι μπορεί να διατηρήσει το κεφάλαιό της · μπορεί μόνο να εκτρέψει ένα μέρος της σε μια κατεύθυνση στην οποία δεν θα είχε πάει αλλιώς · και σε καμία περίπτωση δεν είναι βέβαιο ότι αυτό η τεχνητή κατεύθυνση είναι πιθανό να είναι πιο επωφελής για την κοινωνία από εκείνη στην οποία θα πήγε από μόνη της ».

Ο Smith ισχυρίστηκε ότι ο κυβερνητικός κανονισμός όχι μόνο δημιούργησε εμπορικούς πονοκεφάλους, βλάπτει την κοινωνία γενικά παραβιάζοντας τα δικαιώματα οι μάζες να τείνουν στην ευημερία τους. Αντ 'αυτού, η καλύτερη συμβολή της κυβέρνησης μπορεί να κάνει στην κοινωνία είναι να αφήσει τους ανθρώπους στις δικές τους τάσεις να κάνουν επιχειρήσεις. (Ωστόσο, ο Smith πίστευε ότι η κυβέρνηση πρέπει να επιβάλει συμβάσεις, διπλώματα ευρεσιτεχνίας, δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και άλλα στοιχεία που ενθάρρυναν τη δραστηριότητα.)

Ο σύγχρονος καπιταλισμός οφείλει τις ρίζες του στον Αδάμ Σμιθ και τον πλούτο των Εθνών, που πολλοί θεωρούν το σημαντικότερο οικονομικό έργο στην ιστορία. Αν και άλλοι οικονομολόγοι όπως ο Μαρξ και ο Κέινς έχουν αποκτήσει μνημειακές οικονομικές θεωρίες, ο Σμιθ και οι θεωρίες του απομένουν στην κορυφή της υπερβατικής οικονομικής σκέψης.