Ένα μάθημα διαπραγμάτευσης από τον μπαμπά μου

Ο μπαμπάς μου δεν μπορεί να λέει μπανάνα (κυριολεκτικά, το λέει "banna"), αλλά μπορεί να διαπραγματευτεί μια μέση συμφωνία. Μερικές φορές αυτό είναι ενοχλητικό από την κόλαση από το άλλο κόμμα, αλλά σε αυτή την ιστορία, ήταν κάτι διαφορετικό … Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν οι γονείς μου διαζευγμένοι, ο πατέρας μου έπρεπε να πουλήσει το σπίτι μας. Επειδή οι δικηγόροι κατέληξαν με ένα καλό κομμάτι από αυτό που ήταν μια αρκετά μικρή μάζα περιουσιακών στοιχείων για να αρχίσει, αυτό σήμαινε μείωση. Έτσι, ο πατέρας μου είχε το καθήκον να πουλήσει κάποια έπιπλα. Ένα από τα κομμάτια ήταν αυτή η "όμορφη" μονάδα τοίχου από την όμορφη γαλλική εταιρεία επίπλων "The House of Tackee" από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ή στις αρχές της δεκαετίας του 1970, πορτοκαλί κουρτίνα πίσω από σφυρήλατο σίδερο και ξύλο, καπνιστό καθρέφτη, ενσωματωμένο περιστρεφόμενο πιάτο / ηχοσύστημα και ένα τζάκι (μπορείτε να συζητήσετε τα πλεονεκτήματα αυτού του κομματιού στο τμήμα σχολίων … Ξέρω, δεν έχω ιδέα πώς αυτό θεωρήθηκε ποτέ ζεστό ή μοντέρνο

). Όπως μπορείτε να φανταστείτε, δεν υπήρχε μεγάλη ζήτηση για αυτό το είδος επίπλων, οπότε ο μπαμπάς μου έπρεπε να είναι επινοημένος. Όταν βρισκόταν στο τοπικό μαγαζί ένα σαββατόμαυρο το πρωί, η κυρία πίσω από τον πάγκο αναφέρει ότι έψαχνε για κάποια έπιπλα και έτσι ο μπαμπάς μου ρώτησε αν ήθελε να έρθει για να δει τη μονάδα τοίχου. Προφανώς έπαψε να καπνίζει, γιατί όταν το έβλεπε, το άρεσε. Το κοίταξε πάνω, κάτω και γύρω και τελικά ρώτησε τον πατέρα μου τι ήθελε γι 'αυτό.

Ο μπαμπάς μου είπε, «Γιατί δεν μου κάνεις μια προσφορά;»

Σταμάτησε και μετά από μερικά δευτερόλεπτα κράτησε δύο δάχτυλα. <>

"Δύο δολάρια;" ο μπαμπάς μου σκέφτηκε τον εαυτό του. Ήξερε ότι πιθανότατα θα δυσκολευόταν να βρει κάποιον άλλο, οπότε είπε: "Λοιπόν, ήταν λιγότερο από όσο ήθελα, αλλά αν πετάξετε μερικά bagels για μερικούς μήνες, είναι μια συμφωνία."

Συμφώνησε, του έδωσε ένα βάζο σε μετρητά και είπε ότι δεν μπορούσε να πληρώσει για όλα αυτά αμέσως, αλλά ότι θα το πλήρωνε σε δόσεις μέσα σε λίγες εβδομάδες. Ο πατέρας μου ήταν μπερδεμένος και μετρούσε τα μετρητά. Είχε του δώσει $ 500. Μετά από άλλα λίγα δευτερόλεπτα, του συνέλαβε ότι, όταν σήκωσε τα δύο δάχτυλα, σήμαινε δύο ΧΙΛΙΑ δολάρια και όχι διακόσια. Έβαλε τα $ 500 στην τσέπη του και είπε: "Δεν υπάρχει πρόβλημα, μπορείτε να πληρώσετε το υπόλοιπο σε δόσεις."

Πραγματικά κέρδισε $ 2000 για κάτι που έπρεπε να πληρώσει κάποιον άλλο για να απομακρυνθεί. ¶Έτσι, πώς το έκανε;

Είχε την άλλη γυναίκα να κάνει την προσφορά πρώτα. Με αυτόν τον τρόπο, δεν έθεσε κανένα όριο σε αυτό. Απλώς ήθελε περίπου 400 δολάρια, αλλά αφήνοντας την να πάει πρώτα, δεν έβαλε το καπάκι.

Δεν ήταν άπληστος. Όπως λέει και η παροιμία, οι χοίροι παίρνουν το λίπος και τα γουρούνια σφαγιάζονται. Αν έβαλε έξω, μπορεί να μην βρήκε κανέναν να πάρει το βρώμικο πράγμα. Σε αυτή την περίπτωση, με το να μην είναι άπληστος, πήρε περισσότερο από ό, τι ονειρευόταν.

Διατηρούσε επίσης το κρύο του μέχρι να καταλάβει τις περιστάσεις. Όταν του έδωσε τα μετρητά, θα μπορούσε να ξεγελάσει, "Αλλά μιλούσα για $ 200". Λαμβάνοντας το χρόνο να επεξεργαστεί αυτό που σκεφτόταν (που ήταν προφανώς διαφορετικό από ό, τι πίστευε αρχικά) κατέληξε με μια συμφωνία με την οποία και οι δύο ήταν πολύ ευχαριστημένοι με.

• Ω, και την πήρε να ρίξει μερικά bagels, τα οποία ήταν κάτι που ήταν εύκολο για την ίδια, αλλά προστιθέμενη αξία σε αυτόν.
• Έτσι, χάρη στον Bernie για αυτό το σπουδαίο μάθημα. Θα μοιραστώ στο μέλλον μια άλλη φορά που χρησιμοποίησα την ίδια στρατηγική με μεγάλη επιτυχία.
• Και ως πλαϊνό σημείωμα, όταν έστειλε το κρεβάτι του, ο πρώτος τύπος που ήρθε στο σπίτι κοίταξε το κρεβάτι και είπε, "Πόσοι άνθρωποι μπορούν να κοιμηθούν";
• Ο μπαμπάς μου είπε: "Πόσοι άνθρωποι θέλουν να κοιμηθούν;" [παρατηρήστε ένα πρότυπο εδώ;]

Ο τύπος είπε: "Οκτώ"

Ο μπαμπάς μου ταξινόμησε το κρεβάτι και είπε: "Φαίνεται πως μπορεί να χωρέσει οκτώ …"