Τι θα ακολουθήσει για το νόμο Biggert-Waters; (Συχνές ερωτήσεις εμπειρογνωμόνων)

Judy Biggert for Congress - Kids Safety

Την 1η Οκτωβρίου, πολλοί κάτοικοι που ζούσαν σε περιοχές με επιπτώσεις στις πλημμύρες είδαν αύξηση των ασφαλίστρων πλημμύρας. Οι αυξήσεις οφείλονται στον νόμο για την μεταρρύθμιση της ασφάλισης πλημμυρών Biggert-Waters, ο οποίος ενισχύει το εθνικό πρόγραμμα ασφάλισης πλημμυρών (NFIP) και αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο υπολογίζονται τα ασφάλιστρα πλημμύρας.

Οι κάτοικοι των περιοχών που είναι επιρρεπείς σε πλημμύρες είναι - με βάσιμους λόγους - εξαγριωμένοι. Η αύξηση του ασφαλίστρου θα πλήξει τις τιμές κατοικιών και θα επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη. Τώρα, ακόμη και ορισμένοι νομοθέτες που ψήφισαν για την πράξη ζητούν καθυστέρηση.

Με τόσο άσχημες συνέπειες, γιατί το Κογκρέσο πέρασε το νόμο Biggert-Waters; Η απάντηση βρίσκεται στην ιστορία. Το 1968, το NFIP δημιουργήθηκε επειδή οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν πίστευαν ότι η ασφάλιση πλημμυρών ήταν κερδοφόρα. Σύμφωνα με το NFIP, τα ασφάλιστρα για την κάλυψη των πλημμυρών βασίστηκαν σε κυβερνητικές εκτιμήσεις του χάρτη πλημμυρών των κοινοτήτων. Για τις περισσότερες κοινότητες, όμως, χρειάστηκαν χρόνια πριν χαρτογραφηθούν και στους κατοίκους προσφέρθηκαν μειωμένα ασφάλιστρα. Κατά τα έτη μετά το 1968, ο πληθυσμός των παραθαλάσσιων περιοχών αυξήθηκε κατά 40% σε σχεδόν 123,3 εκατομμύρια και η NFIP πέτυχε το στόχο της δημιουργίας μιας αγοράς ασφάλισης πλημμυρών. Ωστόσο, με τα χρόνια αυτά τα μειωμένα ποσοστά εισπράχθηκαν και η FEMA, η οργάνωση που διαχειρίζεται το NFIP, εκτιμά ότι οι αντισυμβαλλόμενοι με πριμοδοτήσεις με έκπτωση καταβάλλουν το 40-50% της τιμής της αγοράς.

Τελικά, ήταν ο τυφώνας Katrina-με τη βοήθεια των τυφώνων Ike και Sandy- που κατέστησαν το NFIP μη βιώσιμο. Μετά τον τυφώνα Sandy, το Κογκρέσο αύξησε την δανειοδοτική εξουσία της NFIP σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Τι λοιπόν υπάρχει για το NFIP και τους κατοίκους των ακτογραμμών;

Ο Investmentmatome απευθύνθηκε σε ειδικούς για να το μάθει.

Οι πόροι για τον μελλοντικό ερευνητή Carolyn Kousky συνέβαλαν στη δημιουργία ενός σχεδίου για την εξασφάλιση βιώσιμης ακτογραμμής, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη την οικονομική προσιτότητα των παράκτιων περιοχών για οικογένειες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα.

"Αυτή η νομοθεσία καταργεί τις εκπτώσεις για πολλούς ασφαλισμένους, προκαλώντας ερωτήσεις σχετικά με την οικονομική προσιτότητα των οικογενειών χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Ιδιαίτερη ανησυχία αποτελεί η εξάλειψη της "παλαιάς κληρονομιάς", μιας πρακτικής σύμφωνα με την οποία η FEMA είχε αφήσει προηγουμένως τα νοικοκυριά που ανασυντάχθηκαν σε περιοχή υψηλού κινδύνου να διατηρήσουν τα χαμηλότερα ποσοστά τους. Εφόσον χρειαστούν οι ενημερωμένοι χάρτες επικινδυνότητας που έχουν ενημερωθεί στις κοινότητες, ορισμένα νοικοκυριά διαπιστώνουν ότι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πλημμύρας από ό, τι οι προαναφερόμενοι χάρτες και ως εκ τούτου, η ασφάλιση πλημμυρών θα κοστίσει περισσότερο.

"Η ανησυχία για υψηλότερα ποσοστά έχει κάνει ορισμένους πολιτικούς να επιδιώξουν να αποκαταστήσουν τις αρχικές εκπτώσεις στο πρόγραμμα ή να επιβραδύνουν τη φάση των υψηλότερων επιτοκίων. Ωστόσο, τα ποσοστά βάσει κινδύνου είναι απαραίτητα για την επακριβή επικοινωνία του κινδύνου κατασκευής σε περιοχές επιρρεπείς σε πλημμύρες. Ωστόσο, θα ήταν άδικο να γίνουν οι περιοχές υψηλού κινδύνου των ακτών του έθνους μόνο μια περιοχή που οι πλούσιοι μπορούν να αντέξουν οικονομικά. Αλλά οι αρχικές εκπτώσεις ασφάλισης δεν είχαν δοκιμαστεί ποτέ. Μια προσέγγιση για να παραμείνουν οι κάτοικοι χαμηλού εισοδήματος κλεισμένοι από ένα σημαντικό εργαλείο διαχείρισης κινδύνων που έχω εξερευνήσει με τον καθηγητή Wharton School Howard Kunreuther, είναι η χρήση ενός συστήματος ασφαλιστικών κουπονιών, σε συνδυασμό με δάνεια χαμηλού επιτοκίου για επενδύσεις σε μετριασμό των κινδύνων.

"Χωρίς ένα τέτοιο πρόγραμμα, υπάρχει ανησυχία για το πώς οι αντισυμβαλλόμενοι θα αντιδράσουν σε υψηλότερα ποσοστά. Η ασφαλιστική κάλυψη πλημμυρών είναι υποχρεωτική για τους ιδιοκτήτες σπιτιού σε μια 100-ετών πλημμυρίδα με υποθήκη από ομοσπονδιακά υποστηριζόμενη ή ρυθμιζόμενη δανειστή, αλλά για άλλους είναι εθελοντική. Η NFIP ανέκαθεν έπρεπε να εξισορροπήσει τους στόχους της αύξησης των ποσοστών απορρόφησης της ασφάλισης πλημμυρών με τιμολόγηση βάσει κινδύνου. Εάν υψηλότερα ποσοστά σημαίνουν ότι οι ιδιοκτήτες σπιτιών πέφτουν, αυτό θα μπορούσε να τους αφήσει άτακτα προετοιμασμένους για να χειριστούν ένα μεγάλο γεγονός πλημμύρας και να αυξήσουν το βάρος για τις κυβερνήσεις μετά από καταστροφή. Η ομοσπονδιακή βοήθεια για καταστροφές, ωστόσο, είναι απίθανο να κάνει ιδιοκτήτες σπιτιών ολόκληρο και πάλι? η ασφάλιση είναι απαραίτητη για να δοθεί στα νοικοκυριά τα κεφάλαια για την ανοικοδόμηση.

"Οι τιμές μπορούν να μειωθούν ανυψώνοντας τη δομή. Αυτό συμβαίνει σε πολλά μέρη κατά μήκος των ακτών του Νιου Τζέρσεϋ και της Νέας Υόρκης που επηρεάστηκαν από την Sandy. Μπορούμε να δούμε αυτή την τάση προς τις ανυψωμένες δομές να συνεχίζονται σε άλλες παράκτιες περιοχές καθώς εισάγονται νέοι χάρτες ή ανταποκρίνονται σε γεγονότα πλημμύρας. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει την εμφάνιση ορισμένων παράκτιων περιοχών. Μπορούμε επίσης να δούμε άτομα να εντοπίζουν από τις περιοχές με τις μεγαλύτερες επικινδυνότητες με το υψηλότερο κόστος ασφάλισης. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με εσκεμμένο τρόπο για την ταυτόχρονη αποκατάσταση των παράκτιων οικοσυστημάτων που παρέχουν μια σειρά ωφελημάτων στους κατοίκους και τους επισκέπτες.

"Ενώ οι νέοι χάρτες και τα υψηλότερα ποσοστά αντανακλούν με μεγαλύτερη ακρίβεια τον κίνδυνο πλημμύρας, δεν αντιμετωπίζουν ακόμα δύο σημαντικούς παράκτιους κινδύνους: τη διάβρωση και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Πολλοί έχουν συστήσει ότι τα ποσοστά NFIP πρέπει να περιλαμβάνουν τον κίνδυνο διάβρωσης και η νομοθεσία του 2012 ανέθεσε στην FEMA να εξετάσει την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Δεν είναι σαφές πώς ή πότε θα γίνει αυτό.

"Οι ακτές μας είναι όμορφα μέρη για να ζήσουν και να επισκεφθούν και να δημιουργήσουν σημαντική οικονομική δραστηριότητα. Είναι επίσης εγγενώς επικίνδυνες - και επομένως ακριβές να ασφαλίζονται. Η μετατόπιση αυτού του κόστους στον γενικό φορολογούμενο δεν μειώνει τον κίνδυνο και μπορεί να ενθαρρύνει την υπερβολική ανάπτυξη στις περιοχές με το μεγαλύτερο κίνδυνο. Θέλουμε τα νοικοκυριά όλων των εισοδημάτων να μπορούν να απολαμβάνουν τις ακτές μας και ταυτόχρονα πρέπει να διασφαλίσουμε την αποτελεσματική και δίκαιη κατανομή του κόστους. Καθώς η θάλασσα αυξάνεται και τα πρότυπα των καταιγίδων αλλάζουν, οι παράκτιες κοινότητες θα πρέπει να επανεξετάσουν τις στρατηγικές κτιρίων και να χτίσουν θέση για να διαχειριστούν τους υψηλότερους κινδύνους."

Ο καθηγητής Νότιος Ιλινόις, Νίκολας Πίντερ, πιστεύει ότι το Κογκρέσο πρέπει να αντιμετωπίσει πιθανές ελλείψεις στον προϋπολογισμό του NFIP.

"Αυτή η νομοθεσία, Biggert-Waters 2012, είναι απαραίτητη αλλά πικρή ιατρική για το εθνικό πρόγραμμα ασφάλισης πλημμυρών και κατόχους επιδοτούμενων πολιτικών NFIP. Από τη μία πλευρά, το BW12 κλείνει μερικά από τα κενά που έβαλαν το NFIP σε χρέη ύψους σχεδόν 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ταυτόχρονα, το BW12 είναι μια βουτιά παγωμένου νερού για τους ιδιοκτήτες σπιτιού και τις μικρές επιχειρήσεις, μερικοί από τους οποίους θα δουν τις αυξήσεις του ρυθμού σύνθλιψης.

"Έχουμε μια οικογένεια εδώ στο Ιλλινόις που αγοράζουν ένα σπίτι στην πλημμυρίδα τον περασμένο Νοέμβριο, αγνοώντας την επικείμενη νομοθεσία. Από την 1η Οκτωβρίου, βλέπουν ότι τα ασφαλιστικά τους ποσοστά αυξάνονται δέκα φορές. Κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι δεν πρέπει να ζουν σε αυτή την τοποθεσία, αλλά πώς μπορούμε να δικαιολογήσουμε την παρακολούθηση μιας οικογένειας με τα πόδια σε πτώχευση και άστεγους με το χτύπημα μιας νομοθετικής στυλό;

"Και το μεγαλύτερο πρόβλημα με το BW12 ξεπερνά την ψυχρή του καρδιά. Το Κογκρέσο πέρασε το BW12 ως λύση χωρίς κόστος. Η μόνη πηγή εισοδήματος για τα NFIP είναι ασφάλιστρα και η BW12 αφήνει τους σημερινούς αντισυμβαλλομένους στο άγκιστρο για υψηλότερα ποσοστά βασισμένα σε κίνδυνο, πληρωμές σε ταμείο "βροχερών ημερών" για μελλοντικές ελλείψεις, καθώς και τα προγράμματα ~. Το Κογκρέσο έγραψε τα κενά και τις ανισορροπίες που έθεσαν τη NFIP στην παρούσα κατάσταση και το Κογκρέσο πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για το χρέος που προχωράει προς τα εμπρός ».

Ο καθηγητής Drexel, Scott Knowles, πιστεύει ότι το Biggert Waters Act τελικά θα αποδυναμωθεί.

«Με την εφαρμογή του Biggert-Waters, η κυβέρνηση δεν επιδοτεί πλέον τα χαμηλότερα ποσοστά ασφάλισης για τα δευτερεύοντα ακίνητα ή τις επιχειρήσεις ή για τις αποκαλούμενες« επαναλαμβανόμενες απώλειες ». Είναι δύσκολο να δούμε πώς αυτό τελικά θα διαδραματίσει. Από πολιτική άποψη βλέπετε δύο πλευρές. Οι γερουσιαστές και οι συνάδελφοι από τις περιοχές που πλημμυρίζουν τις πλημμύρες λένε ότι το Biggert-Waters θα καταστρέψει τις αξίες των ακινήτων κατά μήκος της ακτής σε κράτη όπως η Λουιζιάνα. Οι υποστηρικτές των μεταρρυθμίσεων, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι η NFIP, όπως ήταν πριν από τη μεταρρύθμιση, προωθούσε μια ψεύτικη οικονομία - επιτρέποντας στους ανθρώπους να αναλαμβάνουν κινδύνους και να μην παράγοντας την πραγματικότητα αυτών των κινδύνων σε ρεαλιστικά ασφάλιστρα. Το "παζάρι" εξαφανίζεται όταν η ιδιοκτησία πλημμυρίζεται και απαιτείται ομοσπονδιακή ανακούφιση από καταστροφές. Σίγουρα θα υπάρξει μια βραχυπρόθεσμη περίοδος προσαρμογής πριν μπορέσουμε να επιτύχουμε έναν βιώσιμο νόμο. Αν έπρεπε να μαντέψω, θα έλεγα ότι όσοι αντιτίθενται στον νόμο μπορεί να είναι κάπως επιτυχημένοι στην επιβράδυνση της εφαρμογής του. Γιατί; Ο λόμπις κατασκευής και ανάπτυξης είναι ένας από τους ισχυρότερους στις Ηνωμένες Πολιτείες και έχουν το αυτί των εκλεγμένων αξιωματούχων που μπορεί να μην θέλουν να επιβραδύνουν την ανάπτυξη σε επικίνδυνες παράκτιες περιοχές ».

Διαβάστε περισσότερα από το Investmentmatome: