Εφιάλτες επιχειρήσεων ή εφιάλτες κουζίνας;

Με την συνεχιζόμενη απεργία των συγγραφέων που επηρεάζει το τι είναι διαθέσιμο για να παρακολουθήσετε στην τηλεόραση, υπήρξαν μερικές βραδιές όταν τα παιδιά είναι στο κρεβάτι και η δουλειά μας βγαίνει για το βράδυ, ο σύζυγός μου και εγώ προσπαθούμε να βρούμε κάτι ενδιαφέρον να προσέξουμε. Πρόσφατα η tivo μας αποφάσισε να απολαύσουμε τον εφιάλτη της κουζίνας του Gordon Ramsey. Με τίποτα καλύτερα καταγεγραμμένο, αποφασίσαμε να το κάνουμε.

Φαίνεται ότι τα εστιατόρια Gordon επιλέγουν να έρθουν και η "αποθήκευση" είναι όλα στο χείλος της καταστροφής. Οι συλλέκτες λογαριασμών έρχονται κάθε μέρα και οι περισσότερες από τις κουζίνες είναι ένα χάος (τόσο πολύ ώστε να σας κάνει ποτέ να μην θέλετε να φάτε ξανά). Ο Γκόρντον έρχεται και μέσα στο επεισόδιο της ώρας, έχει ανανεώσει το μενού, δίδαξε τις υπέροχες νέες συνταγές του προσωπικού, έσκυψε την τραπεζαρία και άνοιξε ξανά με μεγάλη επιτυχία.

Καθώς έβλεπα 2 επεισόδια δεν μπορούσα να βοηθήσω όταν έβλεπα τους επιχειρηματικούς εφιάλτες που συνέβαιναν. Δεν θα εκπλαγούσαμε αν πάνω από 80% ή ακόμα και όλα τα εστιατόρια που βοήθησε ο Gordon έχουν φύγει εντός του έτους. Ο λόγος που τα εστιατόρια είναι μια τέτοια καταστροφή είναι ότι δεν είναι μόνο οι εφιάλτες της κουζίνας, αλλά το πιο σημαντικό, οι εφιάλτες των επιχειρήσεων. Κανένας ιδιοκτήτης δεν φαίνεται να καταλαβαίνει την απλή ταμειακή ροή. Κανείς ιδιοκτήτης δεν φαίνεται να έχει προγραμματίσει κανένα μέρος της επιχείρησής του, τουλάχιστον όλων των οικονομικών.

Πώς; Πώς θα μπορούσατε να ποντάρετε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια σε μια επιχείρηση και ποτέ να καθίσετε και να χτυπάτε αριθμούς; Πώς θα μπορούσατε να βάζετε όλες τις αποταμιεύσεις σας, την οικογένειά σας, τη συνταξιοδότησή σας, στη γραμμή και ποτέ να σκεφτείτε ποτέ να γράψετε ένα σχέδιο μάρκετινγκ; Είναι σχεδόν όπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η "επιθυμία" τους και το "πάθος" όχι μόνο πρέπει να είναι αρκετές, αλλά αρκούν. Θέλω να κουνήσω αυτούς τους ανθρώπους και να φτάσω απλά στην οθόνη της τηλεόρασης και να βάλω μπροστά τους μια απλή πρόβλεψη πωλήσεων και μια δήλωση κερδών και ζημιών.

Όσο πιο ενδιαφέρον είναι όμως ότι ο Gordon Ramsey και η εταιρεία παραγωγής της τηλεόρασης φαίνονται δεν ενδιαφέρονται για την επιχειρηματική πλευρά των πραγμάτων. Σίγουρα η διασκέδαση του για να δει τον Γκόρντον να φωνάζει στον μέτριο σεφ για να σερβίρει σε σκόνη πατάτες με σκόρδο σε εισιτήριο αξίας 28,00 δολαρίων. Αλλά δεν ανησυχεί ο Γκόρντον για τη φήμη του όταν όλα αυτά τα εστιατόρια εξέρχονται από την επιχείρηση μέσα στους επόμενους 24 μήνες; Δεν πρέπει να ανησυχεί καθόλου ότι ένα σημαντικό μέρος του λόγου για το οποίο το εστιατόριο είναι μια καταστροφή είναι επειδή δεν υπάρχει καμία επιχειρηματική λογική πίσω από αυτό; Γιατί δεν στέλνετε τους ιδιοκτήτες σε επιχειρηματικό bootcamp;

Κοιτάξτε κάποιον όπως ο Jefferey Chodorow, ο οποίος ήταν πολύ επιτυχημένος στην επιχείρηση εστιατορίων. Μπορεί να έχει πάθος για φαγητό, (και δεν μπορεί), αλλά περισσότερο έχει πάθος για τις επιχειρήσεις. Δεν χρειάζεται να είναι ο σεφ, ο διακοσμητής ή ο υπεύθυνος "μπροστά από το σπίτι". Απλά πρέπει να είναι καλός επιχειρηματίας - και τότε μπορεί να είναι επιτυχής και να προσλάβει τους κατάλληλους κορυφαίους ανθρώπους για τα εστιατόρια του.

Και παρακαλώ, να είστε σίγουροι. Δεν λέω ότι κάθε άτομο που ονειρεύεται να ανοίξει ένα τοπικό εστιατόριο πρέπει να μιμείται τον Jefferey. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πολλοί άνθρωποι δεν συμπαθούν για το πώς δουλεύει, ή τα εστιατόρια που κατέχει και διαχειρίζεται. ΑΛΛΑ σκέφτεται σαν επιχειρηματίας. Και καθένας που ξεκινά ένα εστιατόριο πρέπει να καταλάβει ότι αυτό που ξεκινούν είναι μια ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ. Έτσι να είσαι έξυπνος. Κάνετε την έρευνά σας. Γράψτε το σχέδιό σας. Κατανοήστε την αγορά σας, και θα έχετε περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσετε από την πολύ σκληρή επιχείρηση εστιατορίου.

Ακούγεται απλό, όχι;

Sabrina Parsons, γνωστός και ως Mummy CEO