Πώς λειτουργεί (Παράδειγμα):

Στον ισολογισμό μιας τράπεζας, τα δάνεια που γίνονται στους πελάτες καταχωρούνται ως στοιχεία ενεργητικού. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για μια τράπεζα είναι όταν οι πελάτες που λαμβάνουν δάνεια σταματούν να καταβάλλουν τις πληρωμές τους, προκαλώντας μείωση της αξίας του ενεργητικού του δανείου.

Τα δάνεια δεν πάνε άσχημα αμέσως. Τα περισσότερα δάνεια επιτρέπουν στους πελάτες μια ορισμένη περίοδο χάριτος. Στη συνέχεια, σημειώνονται καθυστερήσεις. Μετά από ένα ορισμένο αριθμό ημερών, το δάνειο κατατάσσεται ως μη εκτελεστικό δάνειο. Μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, μια τράπεζα θα προσπαθήσει να ανακτήσει τα χρήματά της αποκλείοντας το ακίνητο που εξασφαλίζει το δάνειο. Μόλις η τράπεζα κατέχει νομίμως το ακίνητο, κατατάσσεται ως ιδιόκτητο ακίνητο (REO) στον ισολογισμό της τράπεζας.

Μη περιουσιακά στοιχεία ενεργητικού σημειώνονται στον ισολογισμό.

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Όσο υψηλότερη είναι η ποσότητα μη ενεργών περιουσιακών στοιχείων, τόσο ασθενέστερη είναι η ροή εσόδων της τράπεζας. Βραχυπρόθεσμα, πολλές τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν τα μη ενεργητικά περιουσιακά στοιχεία - ενδέχεται να έχουν ισχυρά αποθεματικά ή άλλα κεφάλαια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιστάθμιση των ζημιών. Αλλά μετά από λίγο, αν το κεφάλαιο εξαντληθεί, τα μη εκτελεστικά δάνεια θα θέσουν σε κίνδυνο την υγεία μιας τράπεζας. Σκεφθείτε τα μη αποδοτικά στοιχεία του ενεργητικού ως νεκρό βάρος στον ισολογισμό.