Ώρα να είναι Bullish στην Ευρώπη

Από τον Ραούλ Ελιζάλντ

Μάθετε περισσότερα για το Raul στην ιστοσελίδα μας Ρωτήστε έναν σύμβουλο

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι μετοχές των ΗΠΑ υπερέβησαν τις ευρωπαϊκές μετοχές (και μεγάλο μέρος του κόσμου εκτός των ΗΠΑ) με μεγάλο περιθώριο. Οι επενδυτές μπορούν να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η επένδυση στο εξωτερικό, ακόμη και στο όνομα της διαφοροποίησης, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα απόβλητο. Αλλά αυτό μπορεί να είναι ένα λάθος. Το πολύ μεγάλο χάσμα μεταξύ αμερικανικών και ευρωπαϊκών μετοχών φαίνεται υπερβολικό. Οι μετοχές των ΗΠΑ έχουν ανέβει σε πρωτοφανή και επισφαλή επίπεδα ενώ η Ευρώπη έχει βελτιωθεί σε πολλά μέτωπα χωρίς πολύ μεγάλη επίδραση στις τιμές των μετοχών. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο καιρός για διαφοροποίηση από τις αμερικανικές μετοχές, και η Ευρώπη φαίνεται να είναι η κατάλληλη επιλογή.

Η Ευρώπη βρίσκεται σε τροχιά. Πολλά από αυτά οφείλονται στις γερμανικές πολιτικές που στοχεύουν στη μείωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών στην Ευρωζώνη. Τα τελευταία χρόνια η Γερμανία ζήτησε δημοσιονομική ευθυγράμμιση από την ευρωπαϊκή περιφέρεια και, ως παράδειγμα, πρότεινε σχέδια για τη μείωση του μικρού διαρθρωτικού της ελλείμματος. Προφανώς, η εμμονή της Γερμανίας να καταστήσει την Ευρώπη οικονομικά υγιή την έκανε επίσης οικονομικά άρρωστη. Οκτώ τέταρτα της οικονομικής ανάπτυξης έδωσε τη θέση της σε επτά τέταρτα συρρίκνωσης.

Πάνω από δεκαοχτώ μήνες έγραψα μια επιστολή στους Financial Times, η οποία υποδεικνύει ότι η Γερμανία θα πρέπει να προωθήσει τον υψηλότερο πληθωρισμό στο σπίτι από τους εταίρους της στην Ευρωζώνη, προκειμένου να προωθήσει μια ανάκαμψη στην κοινή αγορά. Τόνισα ότι οι υψηλότεροι μισθοί που ζητούσαν τα συνδικάτα εκείνη την εποχή παρείχαν μια εξαιρετική ευκαιρία να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό ήταν ως επί το πλείστον ρητορικό επιχείρημα, δεδομένου ότι η Γερμανία έχει ιστορικά απορριφθεί από τον πληθωρισμό και δεν υπήρξαν ενδείξεις ότι αυτό θα μπορούσε να αλλάξει.

Αλλά αυτή την εβδομάδα ο Όλι Ρεν, ο μεγάλος οικονομικός τσάρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - μια πολύ πιο ισχυρή φωνή - δήλωσε ότι «η Γερμανία πρέπει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για σταθερή αύξηση των μισθών … ειδικά για τους χαμηλόμισθους» - με άλλα λόγια, ξεκινώντας από την υψηλότερη αμοιβή των εργαζομένων, προκειμένου να «διατηρηθεί η εγχώρια ζήτηση όχι μόνο βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα». Οι ευρωπαϊκές αρχές φαίνεται να ξυπνούν για τη ζημία ότι η οικονομική απόκλιση μεταξύ της Γερμανίας και των υπόλοιπων η Ευρωζώνη αντιπροσωπεύει το μέλλον της περιοχής.

Υπάρχει ένα λαμπρό σημείο στους τελευταίους αριθμούς πληθωρισμού, οι οποίοι δείχνουν ότι η Γερμανία χάνει ανταγωνιστικότητα σε σχέση με την περιφέρεια, καθώς οι τιμές της έχουν αυξηθεί γρηγορότερα από ό, τι στην Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία (γνωστή ως PIIGS). Τα κακά νέα είναι ότι το PIIGS πλήρωσε μια υψηλή τιμή γι 'αυτή τη σχετική διόρθωση, καθώς και οι πέντε οικονομίες μειώθηκαν το 2013 ενώ η οικονομία της Γερμανίας επεκτάθηκε.

Ενώ οι εσωτερικές ανισορροπίες στην Ευρωζώνη φαίνεται να υποχωρούν, τους τελευταίους 12 μήνες το ευρώ ανατιμήθηκε έναντι του δολαρίου ΗΠΑ περισσότερο από 5%. Αυτό σημαίνει ότι τα ευρωπαϊκά αγαθά έχουν γίνει ακριβότερα - δηλαδή λιγότερο ανταγωνιστικά - στη διεθνή σκηνή.

Το ερώτημα λοιπόν είναι κατά πόσο η Ευρώπη είναι καλύτερη, επειδή τελικά αντιμετωπίζει τις εσωτερικές της ανισορροπίες ή χειρότερα, επειδή χάνει την ανταγωνιστικότητά της στο εξωτερικό.

Η απάντηση εξαρτάται από το αν η Ευρώπη μπορεί να αναπτυχθεί.

Οι πιο πρόσφατοι ρυθμοί αύξησης ήταν κάτω από τις προσδοκίες, δείχνοντας ότι η οικονομία της ευρωζώνης συρρικνώθηκε κατά 0,4% τους τελευταίους 12 μήνες. Αυτό προκάλεσε πολλές φτηνές προσκλήσεις για ευρωπαϊκές μετοχές. Ωστόσο, αυτό είναι το καλύτερο αποτέλεσμα σε 6 τρίμηνα, όχι μόνο για την Ευρωζώνη (βλέπε γράφημα παραπάνω) αλλά ειδικά για την Ισπανία, την Ιταλία και τη Γερμανία. Οι αριθμοί της Πορτογαλίας είναι ακόμα καλύτεροι, καθώς είναι οι καλύτεροι σε 9 τρίμηνα. Τα έσοδα της Ελλάδας είναι τα καλύτερα στις 12. Επιπλέον, ενώ το ευρώ σημείωσε άνοδο έναντι του δολαρίου, τα εμπορικά υπόλοιπα καθεμιάς από αυτές τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, παρουσιάζουν τάση τα τελευταία δύο χρόνια.

Ένας από τους σοβαρότερους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη είναι ότι ο πληθωρισμός πέφτει γρήγορα. Αν αυτό μετατραπεί σε αποπληθωριστική σπείρα, τα εύθραυστα σημάδια οικονομικής βελτίωσης θα υποστούν ένα θανάσιμο πλήγμα.

Από τη φωτεινή πλευρά, οι νομισματικές αρχές φαίνεται να έχουν έντονη επίγνωση της απειλής αποπληθωρισμού. Η απροσδόκητη μείωση των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι δηλώσεις του κ. Rehn υποδηλώνουν ότι οι αρχές στην Ευρώπη δεν ταιριάζουν πλέον στη γελοιογραφία των γραφειοκρατών που δεν έχουν τίποτα να κάνουν. Ένας νέος ρεαλισμός φαίνεται να παγιδεύει.

Ως εκ τούτου, παρά την τετραετία χαμηλής απόδοσης, η Ευρώπη μπορεί να προσφέρει μια αξιοπρεπή ευκαιρία διαφοροποίησης από μια αμερικανική χρηματιστηριακή αγορά που μπορεί να ανέβηκε υπερβολικά, πολύ γρήγορα (βλ. Το προηγούμενο ενημερωτικό μας δελτίο "Μην περιμένετε μια αγορά ταύρων το 2014" 2013-10-28). Αυτό θα εξαρτηθεί από το βαθμό στον οποίο η Ευρώπη μπορεί να αναβιώσει και να εδραιώσει την οικονομική ανάπτυξη, να μειώσει τις αποκλίσεις μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης, να αποφύγει τον αποπληθωρισμό και να πραγματοποιήσει ουσιαστική πρόοδο προς τον καθορισμό του τραπεζικού της συστήματος. Πρόκειται για ένα μακρύ και περίπλοκο σύνολο ζητημάτων. Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι η Ευρώπη τελικά ανεβαίνει τα μανίκια για να τα αντιμετωπίσει. Στο βαθμό που οι επενδυτές μπορεί να θέλουν να είναι εκτεθειμένοι σε μετοχές, τα ευρωπαϊκά αποθέματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν καλύτερη επιλογή από τα αποθέματα των ΗΠΑ το 2014, εάν αρχίσει να κλείνει το τεράστιο χάσμα μεταξύ τους.