Χρηματιστηριακή συντριβή του 1929 Ορισμός & Παράδειγμα

Τι είναι:

διάσημο συντριβή της χρηματιστηριακής αγοράς όλων των εποχών. Μόλις μία ημέρα (24 Οκτωβρίου 1929), οι πωλητές πανικού διαπραγματεύθηκαν σχεδόν 13 εκατομμύρια μετοχές στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης (περισσότερο από τρεις φορές τον κανονικό όγκο τότε) και οι επενδυτές υπέστησαν απώλειες ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. έργα (παράδειγμα): Τα χρόνια που προηγήθηκαν της συντριβής της χρηματιστηριακής αγοράς το 1929 ήταν γεμάτα με παράλογη υπερβολή. Οι τιμές των μετοχών αυξήθηκαν γενικά, ακόμη και για τις εταιρείες που σημείωσαν μικρά κέρδη και οι επενδυτές ήταν πολύ αισιόδοξοι ότι η γενική ανοδική τάση της αγοράς και της οικονομίας θα συνεχιστεί για κάποιο χρονικό διάστημα. Ο Dow Jones Industrial Average σχεδόν διπλασιάστηκε από 191 στις αρχές του 1928 έως 381 μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου 1929. Οι τιμές άρχισαν να μειώνονται ελαφρά αλλά σταθερά, ωστόσο, καθώς οι επενδυτές άρχισαν να παίρνουν κέρδη. Πολλοί οικονομολόγοι δεν ήταν σίγουροι για το τι πρέπει να κάνει η διαφάνεια και ο γνωστός οικονομολόγος Irving Fisher εκείνη την εποχή δεν το έκρινε τίποτα σοβαρό.

Στη συνέχεια, στις 10 Οκτωβρίου 1929, ο Dow Jones Industrial Average έκλεισε πάνω από 350 για την πρώτη φορά σε 10 ημέρες διαπραγμάτευσης. Αυτή η ανάπαυλα προκάλεσε κέρδος και ο δείκτης Dow Jones Industrial Average άρχισε πάλι να πέφτει εν μέσω της πώλησης. Η πώληση έγινε έντονη τη Δευτέρα, 23 Οκτωβρίου, και η αγορά έπεσε 6,3%. Μέχρι τις 24 Οκτωβρίου, η μαύρη Πέμπτη, η φρενίτιδα πώλησης έφτασε σε μια κρίσιμη μάζα και στράφηκε σε ομαλό πανικό. Ο όγκος διαπραγμάτευσης έγινε τόσο υψηλός που καθυστέρησε την ταμειακή ταινία κατά περισσότερο από μία ώρα, γεγονός που δημιούργησε σύγχυση και άγχος. Ορισμένες ανταλλαγές ήταν τόσο συγκλονισμένες που έκλεισαν νωρίς. Ο Dow Jones Industrial Average έκλεισε στις 299,27 εκείνη την ημέρα. Ο Dow Jones Industrial Average έκλεισε στις 230.07 την ίδια ημέρα.

Η συντριβή του χρηματιστηρίου του 1929 συνδέεται συχνά με ιστορίες επενδυτών και εμπόρων που πηδούν έξω από τα παράθυρα μετά από να χάσουν τα πάντα. Ωστόσο, δεν χάθηκαν όλα: ένας αγώνας που ξεκίνησε όταν ο Richard Whitey, τότε επικεφαλής του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, ξεκίνησε ήρεμα την αγορά μετοχών της U.S. Steel και άλλων εταιρειών. Η εμπιστοσύνη του ώθησε τους άλλους να αρχίσουν να αγοράζουν. Αυτό δεν προκάλεσε προσωρινά την παλίρροια, διότι από την Μαύρη Πέμπτη έως τις 29 Οκτωβρίου 1929 (Μαύρη Τρίτη), οι μετοχές έχασε ακόμα περισσότερα από 26 δισεκατομμύρια δολάρια αξίας και περισσότερα από 30 εκατομμύρια μετοχές διαπραγματεύονται. Μετά από αυτή τη δεινή εβδομάδα, οι τιμές συνέχισαν να μειώνονται, εξοστρακίζοντας περίπου 30 δισεκατομμύρια δολάρια σε χρηματιστηριακές αξίες μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου του 1929.

Οι ημέρες γύρω από τη συντριβή του χρηματιστηρίου του 1929 ήταν ιδιαίτερα οδυνηρές για τους επενδυτές που είχαν δανειστεί χρήματα για να αγοράσουν μετοχές είχε γίνει άχρηστη ή κοντά σε αυτήν. Η κατάσταση επηρέασε αυτό που έγινε ένα σημαντικό σημείο καμπής για την αμερικανική οικονομία, επειδή πολλοί από αυτούς τους δανειολήπτες, οι οποίοι είχαν αξιοποιηθεί σημαντικά σε μια προσπάθεια να συμμετάσχουν στην αγορά ταύρων, καταστράφηκαν οικονομικά. Πρέπει να πουλήσουν τα πάντα για να αποπληρώσουν τα χρέη τους και πολλοί δεν μπορούσαν να τους πληρώσουν καθόλου. Χιλιάδες τράπεζες απέτυχαν ως αποτέλεσμα. οι επιχειρήσεις έκλεισαν, δεν μπορούσαν να λάβουν πίστωση. και τα διαθέσιμα έσοδα του έθνους μειώθηκαν δραματικά

Γιατί αυτό έχει σημασία:

Οι ιστορικοί συχνά αναφέρουν τη συντριβή του χρηματιστηρίου του 1929 ως την αρχή της Μεγάλης Ύφεσης, επειδή σήμανε όχι μόνο το τέλος μίας από τις μεγαλύτερες αγορές ταύρων του έθνους, αλλά επίσης, το τέλος της ευρύτατης αισιοδοξίας και εμπιστοσύνης στην οικονομία των ΗΠΑ.

Όπως συμβαίνει με πολλές ανατροπές της αγοράς, οι αιτίες είναι πολλές, αλληλένδετες και αμφιλεγόμενες. Για παράδειγμα, πολλοί παραθέτουν το απόσπασμα του νόμου περί δασμών Smoot-Hawley του Σεπτεμβρίου του 1929, ο οποίος έθεσε υψηλούς φόρους σε πολλά εισαγόμενα αντικείμενα, καθώς συνέβαλε σημαντικά στην αστάθεια της αγοράς. Άλλοι σημειώνουν το τεράστιο ποσό μόχλευσης που οι επενδυτές χρησιμοποίησαν για να αγοράσουν μετοχές, ενώ μερικοί παραπέμπουν στη σκανδαλώδη ανάκληση των βρετανικών κεφαλαίων που επενδύθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην άνοδο του επιτοκίου προεξόφλησης της Τράπεζας της Αγγλίας στις 26 Σεπτεμβρίου. Ανεξαρτήτως αυτού, οι επενδυτές δεν θεωρούσαν πλέον τα υψηλά εταιρικά κέρδη και τα μερίσματα, τους υψηλούς μισθούς, το ευχερώς διαθέσιμο τραπεζικό χρέος, την ανερχόμενη αυτοκινητοβιομηχανία και τη σχετική έλλειψη ρύθμισης της χρηματιστηριακής αγοράς μόνο ως σημάδια καλύτερων ημερών μπροστά. Άρχισαν να τα βλέπουν ως σημάδια αγοράς έτοιμα για αντιστροφή.

Εκτός από τη δραματική επίδραση στην ψυχολογία των επενδυτών, το συντριβή της χρηματιστηριακής αγοράς του 1929 συνέβαλε στη δημιουργία μιας σειράς νέων νόμων, οργανισμών και προγραμμάτων που αποσκοπούσαν στη βελτίωση της υποδομής της χώρας, στην περαιτέρω κοινωνική ευημερία και την αποτροπή εταιρικών απάτων και καταχρήσεων. Αυτές περιλάμβαναν την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Ασφαλιστικής Εταιρίας Ασφαλίσεων και την έκδοση του νόμου περί κινητών αξιών του 1933, του νόμου Glass-Steagall του 1933, του νόμου περί ανταλλαγής κινητών αξιών του 1934 και του νόμου περί κρατικής χρησιμότητας του 1935. Ο πανικός που προκαλείται από καθυστερήσεις πληροφόρησης δημιούργησε ταχύτερα συστήματα ticker που θα μπορούσαν να χειριστούν μεγάλες ημέρες διαπραγμάτευσης.